2020 ยุคที่ Human Centered Design ไม่เพียงพอจริงหรือ?

“การทำลายสิ่งแวดล้อมก็ไม่ต่างกับการพังบ้านตัวเองเสียด้วยซ้ำ”

‍

“ มนุษย์ ” เป็นสัตว์ที่มีวิวัฒนาการแตกต่างจากสัตว์ประเภทอื่น ธรรมชาติของมนุษย์ มักคิดถึงตัวเองก่อน ความรักสำหรับมนุษย์เป็นเพียงแค่สัญชาตญาณในการดำรงอยู่ เรารักเพื่อการสืบพันธุ์ เรารักโลกเพราะคิดว่าโลกที่ดีทำให้เราอยู่ได้ และบางทีเรารักสัตว์ เพียงเพราะเราอยากตอบสนองความรู้สึกและความต้องการภายในของเราเท่านั้น ทุกสิ่งทุกอย่างที่มนุษย์ทำนั้นย้อนกลับมาตอบความอยากในจิตใต้สำนึกของเราเสมอ

ที่กล่าวมาข้างต้นนั้นมีผลต่อความคิดในการดำเนินกิจกรรมต่างๆ ของมนุษย์ ในยุคที่ผ่านมาการออกแบบบางสิ่งบางอย่าง Designer ยึดแนวคิดหลักของ Human-Centered Design เป็นสำคัญ เพื่อตอบโจทย์และแก้ปัญหาในด้านต่างๆ จริงอยู่การคิดถึงผู้ใช้เป็นศูนย์กลาง นั้นแก้ปัญหาได้ดีและเป็นแนวคิดที่มีประสิทธิภาพที่สุด

แต่ถ้าเราลองคิดถึงผลกระทบที่เกิดจากการกระทำของมนุษย์ ที่เกิดขึ้นกับ สิ่งแวดล้อม สัตว์ป่า รวมทั้งโลกของเราที่ต้องประสบชะตากรรม กับปัญหาขยะที่มนุษย์ได้สร้างขึ้นมานับศตวรรษ และในเมื่อการเปลี่ยนแปลงธรรมชาติของมนุษย์เป็นสิ่งที่ทำได้ยาก (หรืออาจจะเปลี่ยนไม่ได้เพราะมันคือธรรมชาติ) สิ่งที่ Designer ในโลกยุคใหม่ทำได้ คือ ในทุกๆ งานออกแบบต้องคิดถึงสิ่งแวดล้อมด้วย ไม่ว่าจะเป็นการใช้วัสดุหมุนเวียนจากธรรมชาติ วัสดุที่สามารถย่อยสลายได้ หรือ Packaging ที่ใช้ทรัพยากรในการผลิตน้อยที่สุดแต่ยังตอบโจทย์มนุษย์อยู่

ในกระบวนการคิดการออกแบบสำหรับ Designer ไม่ใช่ปัญหา ...แต่ในโลกแห่งความเป็นจริง โลกที่พยายามหมุนเพื่อมวลมนุษย์ จุดที่จะ Challenge ที่สุดคือ ทำอย่างไรให้ผู้ประกอบการสินค้าต่างๆ หันมาให้ความสำคัญต่อการผลิตเพื่อเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมจริงๆ มากกว่าผลกำไรที่จะได้รับ

‍

สุดท้ายนี้ อย่างที่บอกมาเราทำเพื่อสิ่งแวดล้อม เพียงเพื่อจะให้มนุษย์ยังมีทรัพยากรในการดำรงชีพให้นานที่สุด และนานพอที่จะคิดค้นการเดินทางไปอาศัยอยู่ดาวอื่นได้สำเร็จ “เพราะความจริงมนุษย์ และสิ่งต่างๆ ที่มนุษย์ผลิตขึ้นมาไม่ได้มีความสำคัญใดๆ ต่อโลกนี้เลยเสียด้วยซ้ำ…”

‍